inanmıyorum dedikçe inanasım geliyor
gün öldü diyorlar ikindiye bile yetişmezmiş güya
önce gölgesinden vurmuşlar güneşi
sonra saçlarından asmışlar küf tutmuş başaklara..... da
sahi sen hiç benim gün yüzümü görmüş müydün




“off”
Bak yine susadım
neyse ki
gürledi gök ve yağmur yağdı yağacak
kısmetimde varsa ıslanırım bu gecede denizlerden önce
bana kimse martılar ağlıyor falan da demesin
ben üç beş güzel kadının ağlamasına sığınacağım belki bu gecede


hatta belli mi olur
belki bende ağlarım
belki de adamlıktan çıkarım geceyi dizlerimde avutacağım diye
ya da isyan çıkarırım sırf bastırmış olabilmek için seni tekrar göğsüme
sonra mı
usul usul sızarım saçlarının savrulduğu gün değmemiş tenine




“off”
bak yine daraldım
hangi sancıya gebe olursak olalım illa ki ölüm mü doğurmalı gece
boş versene sen
alt tarafı demini alamamış sevda türkülerindeki ince belli bir yalnızlık benimkisi
üst tarafını hiç sorma dumanlı mı dumanlı aynen kafam gibi
sorma dedim ya…..da
sahi sen hiç benim karanlık yüzümü görmüş müydün




ahh aşk
önce sarart sonra da dök bakalım dökebildiğin kadar yapraklarını
sevda çöpçüleri içtima vaziyette hazır kıta emrinde nasıl olsa
süpürürler kederler dolusu aşk kırıklarını
sen hiç zahmette etme giyinmesen de olur hatta
bak güz mevsimi de tüm çıplaklığı ile bitmek üzere zaten
nasıl olsa doluşacak yine bu şehre insan yalnızlıkları


sonra mı

ay
yine kızıl gözleriyle süzecek en endamlı bakışlarını geceye

gece
yıldızlarını tek tek sökerek soyunacak tüm çıplaklığıyla düşlere

düşler
gecenin çıplaklığına her daim müebbet ve tutkulu olacak

tutku
aşk tanrısının oklarını yetiştiremeyeceği kadar soluksuz ve ıslak

aşk ise
düşlerde sınırsız ve sabırsız nöbette olacak elbet

zaman mı
zaman ise sevişmelerimiz kadar arsız olacak

ve aşk kazanacak biz kaybedeceğiz
biz kaybettikçe aşk kazanmaya devam edecek




söylemedi demeyin
yüzlerce kere söyledim ve ikiyüzüncü kez de yazıyorum biline

aşk
şeytanın gün yüzü
körü körüne aşık olmak ise en karanlık yüzüdür…









ilhanaşıcıtemmuzikibinonaltı