İçimin delhizinde voltalarken
Umut kırıntısı ve yarına ışık arıyorum
Aklımı zorlayan tüm duvarları yıkıyor
Firar ediyorum kendimden
Her yerde karanlık taşıyanlar var
Işığı öldürüyorlar!



Öyle bir yerdeyim ki!
An gelir, hiç bir şiir taşıyamaz içinin acısını
İçinde hızla devleşen öfkeni
Dünden öte karanlık gölgelemişse ülkene
Güneşi yüreğine taşısan ne çıkar
Prangalar vurulunca diline
Konuşmak istedikce
Boğulur sözlerin, yutarsın sesini
Çoğu kelimeleri kara listeye alırsın
Duymak bile korkutur, ürkütür!
Ve elde kalan bir tek umut
Çivilersin yüreğine
Sıkıca sarılırsın...



Bize yakışmaz!
Karanlığa teslim olmak
Gölgeleri giyinip, karalar bağlamak
Kırıyorum öfkenin tüm kapılarını
Alıyorum aklımın ifadesini
Elimi yüreğime koyup
Savaşsız bir dünya için
Sen diyorum
O diyorum
Biz diyorum
Kardeşlik diyorum
Vatan diyorum, bir bütünüz!



Yaşamaksa yaşamak,
Ölmekse ölmek!
Ölümden öte köy var mı?
Tüm zalime, haine inat
Güzel bir dünya adına
Yaşasın "ÖZGÜRLÜK"




ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---