Yıllarca umduğumuz
Eğilmedi başımız
Tac edip koyduğumuz
Kutsal dedik davamız
Hey haat!! ne dava
Kemik içinmiş kavga
Geç kaldık anlamakta
Çerağ olduk yanmada
Kimi mahkum oldu
Kimi dul kaldı
Kimi babasız doğdu
Kimi fidan boylu
Kimi pehlivan soylu
Nice şehitler verdi
Kimi aç sefildi
Ama gam değildi
Hiç kırılmadı ümidi
Çünkü ülkü yolunda
Yürüyordu yılmadan
Ne yazık yıkıldı bir an
SAla duyuldu Ankara’dan
Tarih beş nisan
Nefes geçmişti Başbuğ’dan
Öksüz kaldı Bozkurtlar
Söndü gitti umutlar
Kararırken ufuklar
Gülüp geçti soysuzlar
Bir kongure yapıldı
Hemen kavga başladı
Kimileri sevindi
Kimileri sızlandı
Bizse zannettikki
Bulduk şimdi devleti
Bekledik yıllar geçti
Bir umut gözükmedi
Yaşadık bir hezeyan
Dururken elpençe divan
Verdi hep ülküye ziyan
İnmez bayrak. dinmez ezan
Diye bir kutsiyyet konmuştu
Dava böyle doğmuştu
Her Türk’te bu muştu
Vatan. Millet. Bayrak,
Din, Devlet, mutlak,
Muasır medeniyet muhakkak
Emelimizdi bizim ulaşmak
Kalmadı hiçbir umut
Mücerret yok, hep soyut
Ülkü yitirdi boyut
Sefil kaldı her bozkurt
Ateşin yanmadığı
Dumanın olmadığı
Umudun kalmadığı
Bu melanet odağı
Kim koydu önümüze
Pranga vuruldu ülkümüze
Getiremezdi bizi dize
ALLAH’tan başka kimse
Gafil sızmasa içimize
Niçin, nasıl, ne biçimde
Hep bu düşüncelerdi içimde
Kimi gün hayra yorduk
Kimi gün şerden korktuk
Kimi gün yaran bulduk
Kimi gün yaran olduk
Doğru çıkmadı düşlerimiz
Biz çilekeş ülkücüleriz
Bitmez kıyamet kopsa çilemiz
Yolumuz sap ve yokuş
Açılmaz selamete aguş
Öter bacamızda baykuş
Olmaz sadayı_İlahi bahuş
Ben derimk ülkücülük
Milli şuur,ahlak vefik
Fazilet mücadelesi bildik
Yolunda HAKK’tan rıza diledik
Sonuna geldik yolun
Payandası olduk sağın_solun
Şu tecelliye bak
RABB’imin takdiridir mutlak
Çiğnendi resmen hukuk
Olmadı toplumsal tahakkuk
Sakız ladılar kanununu devletin
Çiğnediler pişkin pişkin
Hani sen söz vermiştin
Oturmam bu koltukta demiştin
Ne oldu canım hemşehrim
Çok sular mı geçti yoksa?
Şu köprünün altından
Sanma altındaki koltuk
İnciden,mercandan, altından
Duymadın mı akıbeti Tanrı’dan
Nasıl öcü aldı Karun’dan
Yerle yeksan oldu hazinesi
Başkası olamaz mülkün sahibi
Sen bir cansın hem fani
Tapularsın sanma dünyayı
Atma önüne çıkana iftirayı
Olmadı yazık ki umutlar vaki
Öyleyse ezme artık camiayı
Usandık bıktık hayallerden
Bırakta gelsin biri içimizden
Mahrum bırakma ümitlerimizden
Çekil git ALLAH’ını seversen