Gülmedim şu âlemde, gözümde yaş çağlarken
Dost diye uzatılan, sahte ele üzüldüm
İkiyüzlü insanlar, yüreğimi dağlarken
Divanda sessiz kalan, onca tele üzüldüm

Gönül vermem bir daha, şu dünyanın varına
Yüreğimden yanmışım, gönüldaşın narına
Rabbime teslim canım, nefes olmaz yarına
Seher vakti üstüme, esen yele üzüldüm

Dost gönlünden gönüle, köprü kurulur derler
Düşersen eğer zora, iz bırakmaz giderler
Gönül köşkünü yıkıp, yakıp talan ederler
Bal deyip de sunulan, yalan dile üzüldüm

Ahiret mezrası mı, yoksa kullar mı hasta
Kalmadı hiç umudum, yüreğim kara yasta
Her verdiği selamda, fitne aşılar dosta
Küre-i arzda biten, viran hale üzüldüm

Sitemdir gönlümdeki, gönül isyanı değil
Aklımda sakladığım, akıl nisyanı değil
Hep yanımda duranlar, dostun has yanı değil
Sağlam diye tuttuğum, çürük dala üzüldüm

Son defa tövbe olsun, inanmam var bildiğim
İçimde kor durmakta, acıdandır güldüğüm
Dost deyip ağlayıp da, o kahrından öldüğüm
Sözden mana almayan, gabi kula üzüldüm…

15.07.2016 05.00- İZMİR(2)
Ömer Sabri Kurşun

narına/Ateşine yanmak…
Ahiret mezrası/ Dünya…
fitne/ bölücü, geçimsizlik, karışıklık, arabozucu…
Küre-i arz/ yerküre, dünya.
nisyan/ kasıtsız olarak unutmak, hatırdan çıkarmak…
viran/ yıkılıp dökülmüş, harap, bakımsız kalmış
gabi/ Anlayışsız, ahmak, kalın kafalı, bön…
*
Şiirimi uğur böceğine layık gören ve taltif eden sitemiz yöneticisi Habib hocama ve seçki kuruluna teşekkür ederim.