Yine yorgun gözlerim
Sensizlikten korkuyorum
Yalnızlıktan korkuyorum
Savrulurken sahil yolunda
Gözlerimden akıyorum
Neden diye soruyorum kendime
Cevabını bulamıyorum
Yorulduğum kadar sendeydim
Yorgun gözlerimle baktım gökyüzüne
Bir yıldız kaydı belki de
Hıçkıra hıçkıra bağırdım
Yakamozlar vururken denize
Ben hiç kraliçe olamadım hiçbir yerde
Benim kraliçeliğim ikinci baharım
Diğer alemde
Mutluluk mu benden uzakta
Şimdi yorgun gözlerimle hem sana hem bana
Ağlıyorum gecelerde
Yalnızlığım geliyor aklıma
Bir sürgün yerindeyim her gece
Harabeye dönmüş bir hayatın
Ölümden önceki son nefesiyim
Acının meskeni olan kalbimde
Ben bir değil bin kez öldüm
Bütün suç bende
Şimdi bir mahkum var parmaklıklar ardında
Umutsuzca bakan gözlerime
Biraz daha vur sözlerinle
Hiçbir amacım kalmasın yaşamaya
Serap evren