Evlilik, zor bir meslek!
İmânla kemâle erer,
Kötülüğü, yere serer,
Aynı burçla,olur esnek,
Karanlık bir zindan!
Yada,ufukta aydınlk...
Hem diken,
Hem de gül...


Hücreleri,alt üst eder,
Ödetir,büyük bedel !
Hâr olup,her an yakar,
Çaresiz,gözler bakar..
Boz bulanık akar.
Özü,burç’u seçer,mutlu !
Ömür boyu,olur kutlu !
Uyuşmaz ise kimyası,
Geceler boyu ,ızdırap!
İple çekilir,aydınlık!
Uçurumun başı,arası,
Büyür kalpteki karası.
KÂder yazılmış,çaresiz,
Daire çizilir,karesiz.


Sen,sen ol!Eşine sadık ol,
Cicim ayları !bitmesin,
Güçlü imânın,yitmesin.
Aşk,gözünden, gitmesin.
Aç kapıyı,gülerek,
Selâmını alarak,
Hoş geldin beyim !diyerek,
Öpücük,kondurarak,
O günkü dertler ölür,
Meyvesi,dostlar görür.
Dikenler,yaşamaz,ölür.
Menzile hızlı yol alır...
Sevgi,kini yok eder,
İmânla ,inânçla kemâle erer
Ödemez,eşler bedel!
Dikenler gül’e dönüşür,
Kalpler,birbirine karışır...
Güzellikte hep yarışır.


Hep meyve verir,salkım,saçak,
Hayat olmaz,kaçamak ve kaçak!
Cennet görünür,ufukta!
Gül bahçeye döner evler,
İçten,ömür boyu sever.
Lâle,sümbül hep açar,
İblis,yol bulup,kaçar...

İmânını dikkate al,
Kusurları,merhem ol sar
Burçlarını,dikkate al,
Huzurla,edebi kal..
Ayrılmayı,düşünme,
Sabır göster,hep eşine.
Sevgi olup,seni yaksın,
Bu aşkı , âlem kıskansın...


07.04.2008 BURSA