(Ya da Derviş Memedin Şiiri)


Gönül
eşiymiş Mehmedin
on yıldan fazla evli kalmışlar
vefâd ettikleri yıl hamileymiş
çocuğunu da kaybetmiş o ân

Ben tanıdığımda otuzundaydı
on sene geçmişti üzerinden

Her perşembe bir demet çiçek
küçük bi’oyuncak elinde gidermiş
sabah namazından sonra ilk işi
Eyüp mezalığında Gönül hanım
ve doğmamış çocuklarına
sohbete

Dudaklarında hep aynı sözler
"Kaldığımız yerden
devam edeceğiz hanım
o yüzden benimde sizler gibi
cennetlik olmam lâzım"

Ne tatil ne takvim
mevsimleri sorma sen
aksatmadan hem de hiç
gününü değil saatini bile


Cennetli adamdı Mehmed efendi
önce tanıştık sonra beraberde çalıştık
deli doluydu bazen sinirliydi öyle hafiften
ama âşk ile yaşardı âşk ile sabreder
her ne yapacaksa âşk ile yapardı

Çok zaman oldu
alamadım bi’haber

ama hâlâ hatırlarım
göz bebeklerine yuva yapmış
o derin acısını o büyük sabrını
ve o anlamlı duasını

Dilerimki
Mehmedin Gönül’ü
ve Mevmedin evlâdı
cennette karşılasınlar
derviş Mehmedi, âmin...


19 Temmuz 2016
Oyakkanet - Başakşehir