Yazılmamış ne kaldı
Söylenmemiş...
Tükendik bir akşam üzeri
Günbatımıyla beraber
Ne söz kaldı
Ne yazı...
Ne sen kaldın
Ne ben !

Sen sözdün
Kulağa hoş gelen
Bir avazda meramını
Söyleyen...
Ben yazıydım
Gözdü beni gören
Sade göz mü?
Kalb gerekti anlayan
Zahmetliydim,
Yazılmam da okunmam da
Sabır işi !

Sen kulaktan kalbe,
Ruha işleyen güzellik!
Ses, sesten öte söz...
Ben harf harf
Eğik bükük kazınmış
Çirkin, ama
Sana aşık!

Söz uçar yazı kalırmış
Güzellik gibi
Ben güzelliğini sayfalarca
Destan gibi yazdım
Aşkınla dilden dile
Gözden gönüllere aktım
Milyarlarca harfle
Kütüphanelere sığmayan
Nice kitapta
Tek bir şeyi anlattım
Sen!
Sendin benim efendim hep
Sırf sen uçup gitme diye
Kazındım kağıda, dağa, taşa...

Şimdi söz bitti,
Sen yoksan ya ben
Yazı bitti...
Tükendik bir akşam üzeri
Günbatımıyla beraber
Bu son sözdü ve
Son yazıya dökülen:
"Sen uçup gitsen de
Arkanda ben kalırım
Her okuyan seste
Seni hatırlatırım..."