Gözlerine çöreklenmiş türküde
Hükmünü kıramadım vedaların,
Sarsıldım,
Kirpiğinde düştüm
Sesim sesinde kanadıkça
Çökmeye yüz tutmuş
ertelenmiş akşam, düşlerinde
Duruldum
kör bir fırtınanın tırnak izlerinde


Kısırdı öfkem, nasırlıydı dilim
büyüdü uçurumlar
Yüreğimin kırık ucunda
emzirdi korkularımı yitik düşlerim
türkülerin yalnızlığını
astım en onmaz yarama
suskunluğumda açan her çiçeğe
Unutulmuş bir mezar oldum.


Kanatıyorum;
gözlerimde demlenmiş özlemleri
ağlamaktan utanmanın vakti değil
Gözyaşlarını silecek kimsen yoksa
De ki rüzgara ben de kimsesizim,
dağlarımın karlı hasret türküleri.

yasını tutuyorum
Kalbimin kuytusunda
Yankılanıyorum
çaresiz bir ateşin son deminde
Ruhumda esen
bir deli rüzgar türküsünde
Bata çıka yürüyorum
Yokuşlar düşüyor dibine mecalimin
Seni karanlığın koynunda
ölümsüz bir can saklarcasına sevsemde..