Yalvar Allah’a, belki maksâdına erersin,
Bu âlemde ne bir gün, ne bir ay, nede yıl var.
İnceden süzülerek vuslatına girersin,
Bu dünya gerçek değil, ölüm diye bir yol var.

Yok vardı önceleri, Mevlâ ruhu yarattı,
Vâr oldu nice âlem, ışık oldu parlattı,
Kopuverdi fırtına, atomları patlattı,
Ruhlara sinmiş sükut, bazende esen yel var.

Peyda olur ruhuna bilmediğin bir beden,
Yaşlanır hem yıpranır giydirilmiş elbisen,
Bir düşün nedir gâye, kimdir seni vâr eden?
Insan ki bir damla kan; içinde akan sel var.

Bir an hatıraları rüyada süzüyordum,
Efsunlu bilmeceyi tılsımla çözüyordum,
Ebedî bu ruhumla boşlukta yüzüyordum,
Orda vuslata ermiş gülen, milyonca kul var.

İnleyen derinlerden cehenneme atılmış,
Bedbahtlar yürüyordu zebaniye satılmış,
Kimsesiz zindanlarda kimsesize katılmış,
Çaresizce çırpınan; nice kafa, göz, kol var.

Arınmış o hislerle gönüllere aşk ektik
Nûrdan hâleler gibi uçuşan kelebektik
Bazen milyonca nokta, titreşen bir çiçektik
Secde de bütün ruhlar, bunda gizli bir hâl var.

Terk eyledim dünyayı benki serden geçerek,
Aşk elinden ölümü şerbet gibi içerek,
İnceden bir tül oldum beyaz kefen biçerek,
Gemiler yaktım; şimdi, elde bir kırık sal var.
*
Hemhâl ederken ruhlar Cennet’in lehçesinden,
Itrî bir nefes akar muhabbet çeşmesinden,
Kokulara bürünmüş Firdevs’in bahçesinden,
Ümitsiz olma heyhât! Her geda’ya bir gül var.
............
K.Kurultay

NOT: Bu şiir ( Adın Sevda Olsun ) adlı kitaptandır.
Bütün şiirler noter tasdikli olup, baskı haline getirilmiştir.