Benim adım Manolya,sokakta bir kediyim
Ne evim var ne barkım,Üçüncü kez anneyim
Yavrularım ölüyor,her sefer...ne diyeyim!
Sebebi İnsanoğlu,yuva yıkıp geçiyor

Öyle bir yerdeyim`ki,ruhsuz beton bir Şehir
Kurumuş dereleri,zehir akan bir Nehir
Gözlerimizde çapak,İnsanoğlunda kibir
Hele`de kirli hava,nefes tıkıp geçiyor

Kasap önünde Ciğer,artık beklemiyorum
Beklesem`de vermiyor,"Miyav"liyamıyorum
Serinlemek istesem,ağaç bulamıyorum
Betonlu gölgelerde,Güneş yakıp geçiyor

Vicdansız insanların,hayvanlara kastı ne?
Ne Çınar bıraktılar,ne Meşe ne Kestane
Düşemiyorum artık,Dört ayağın üstüne
Trafik canavarı,hızla akıp geçiyor

Çelimsiz cılız bir At,arkada yükü ağır
Takat yok,kamçı yiyor,dizlerinde Bin kahır
İnsanlar görüyorlar,ama kör,ama sağır
Yürekler sızlamadan,öyle bakıp geçiyor

Kör topal ve kuyruksuz,sokaktaki köpekler
Aç ve susuz günlerce,bir lokma ekmek bekler
Kamyon çarpmış,felç olmuş,on ayakla emekler
Bir de yanından geçen,tekme çakıp geçiyor

Toplayın insanları,ölçün değerlerini!
Tutarmı bir hayvanın,"vefa"lı yüreğini?
Ne Kedi,Köpek,ne At,değişmem hiç birini...
İnsan denen vefasız,"BENCİL"ligi seçiyor

Ozan Karapece