Ne o, gidiyor musun?
Bir "Hoşça kal" bile demeden ha?
Demek tükenti artık,
Sevda rüzgarlarının, bahar günlerinden getirdiği,
Kır çiçekleri kokusu.
Belli ki silinmiş bal renkli gözlerinden,
Sabah saatlerinin o masum mahmurluğu.
Can çekişen umutların ortasında,
Bir sabır abidesi olduysam ne gam.
Hayra yorduğum rüyalar bile,
Sonunda bana ihanet ettiler.

Tüm vurdum-duymazlığını giyinsin bu lanet vedâ,
Üstüne Lahur şal gibi örtsün vefasızlığı.
Ne olur bakma gözbebeklerime, üşürsün,
İsyanım,
Zemheri ayazı gibi düşer bakışlarımdan.
Nedenini sormak hakkım da olsa,
Sormayacağım.
Bundan sonra bu aşka,
Hiç kafa yormayacağım.

Gidersen git be,
Karalar bağlayıp da yas mı tutarım sandın.
Dağları deldiren Şirin değilsin,
Çöllere düşüren Leyla.
Ben duygu adamıyım diz boyu, kabul.
Gözyaşlarım kirpiklerimin arkasında,
Eyvallah.
Yine de yuh olsun bana, eğer ağlarsam.

Kadehler, unutmak için tükenmeyecek,
Şaraplar teselli diye içilmeyecek.
Tükenmiş, bit pazarlık bu sevdaya,
Umut fistanları biçilmeyecek.
Yine de saygım var, geçen yıllara,
Seni kötülemeye varmaz bu dilim.
Zalimleş zalimleşebildiğince,
Seni unutmazsam, adam değilim.