Beni...
Koşulsuz sev demedim
Bir insan olarak samimiyetle anlattım
Hata ve kusurdan arındım diyerek şart koşmadım
İnsan olarak zafiyetlerin olacağının elbette farkındaydım
Sosyal şartları ve bilinçaltı faktörlerini bir hesaba katmalıydım
İnsan her durumda ne söylemişse sahip çıkmalı, samimiyeti unutmamalıydı
Yoksa sabrın, vefanın, fedakarlığın, hassasiyetin bir anlam ve önemi kalmıyordu

Ne ömrümden...
Ömür verdim ve ne de
Ömrünü vakfetmen için yakardım
Normal, insani ölçülerde, saygı ve nezaketele
Birlikte ömür olalım dedim fakat sen hırsında ısrarlıydın
İşte o vakit ruhsuz ve kalpsiz bir izdivacın bir anlamı kalmıyordu
Ne derler e göre tahammül etmek, çocukları bahane etmek solduruyordu
Bir aklın ve iradenin, samimiyet ve tahammülün naifliğini bir kenara bırakıyordun


Mustafa Cilasun