Güneş her gün ayrı yerden batıyor
Döndükçe bu devran yatıp kalkıyor
Sonu gelmeyecek bu bekleyişin
Gönül Dolunay’la yatıp kalkıyor


Gidince bağrıma taş bastığımda
Her gece düş Gül’üm baş yas/tığımda
Güneş olup, Ay’a söz kestiğimde
Ay gelin oldu Gün yatıp kalkıyor


Kim kime tutulsa kapkara sevda
Gül bağrında bülbül hep yara sevda
Ay-Güneş tutulur, bak yâre sevda
Güneş karanlıkta yatıp kalkıyor


Ay’la Gün tutulur, yine kurtulur
Dolunay çıkınca bir de kurt ulur
Aşka susa/yan aç ulur mu ulur
Kurt, kuş, böcek ay’la yatıp kalkıyor


Her zor işin elbet var bir kolayı
Bir yıl On iki ay, her ay balayı
Gökte düğün dernek gelin alayı
Ay’la Gün sarmaşık yatıp kalkıyor


Var mı bundan daha güzel büyük aşk
Samanyolu yatak yorgan yüklük aşk
Tam gönlüme seyran bir büyülü köşk
Ay güzelim düşte yatıp kalkıyor


Ay döner, gün döner, yürek döner mi
İçimde yaktığın ateş söner mi
Ay güzel yüzünde güneş fener mi
Yürek sana dönüp y/atıp kalkıyor


Aktaş aşkına ay ışığı kattı
Aşkı dolandırdı, güneşe yattı
Güneşi gönlüyle bir ay’ar yaptı
Ay’la gün sularda yatıp kalkıyor


Ay/r/ılık sularda yatıp kalkıyor...


Şaban AKTAŞ
30.06.2016