ben önce masumiyeti sevdim sonra insanı...



bulut ta oldum
umut ta



ben yeşili sevdikçe
dal verdi kollarım
kol gerdikçe de orman oldum solunası



kanat oldum
kuş oldum
dua oldum karıncadan zürafaya



ben ölmeden önce büyümeyi seçtim
nota kulağım hiç olmadı
ama ağıtlar dinledim oluk oluk
bu yüzden olsa gerek kırmızıyı hiç sevemedim



alnından öptüm
gözyaşlarından içtim anaların
bir gelincik daha boynunu düşürmesin diye nice rüzgarlar biçtim



babalar öptüm ellerinden
dumanlarına dağ dikip
yabanlarından su içtim



selden de geçtim
serviden de



bir tek
ama bir tek
gözüm yaş
içim ateşken özümden geçemedim



bilmez misiniz bre kâfirler
canı can verenin aldığını

bilmez misiniz
masumiyetin üstünü çizenin
cehennemin tam da altını çizdiğini


tabi ki bilmezsiniz
bilmek için anlamak
anlamak için anlamaya çalışmak lazım…








ilhanaşıcıhaziranikibinonaltı