Ölüm...!
Nasıl da Karanlık...
Ve Alabildiğine Soğuk...
Acı Yüklü...
Hatırlamak Bile İstemediğimiz O Sonsuz Yolculuğun Başlangıcı...
Yaşadığımız Her An Yanıbaşımızdan Eksik Olmadığını Bildiğimiz Halde,
Varlığını Bir Türlü Kabullenmeyip,
Hep Ertelediğimiz O Koyu Karanlık...
Yolculuğumuzun Son Durağı...
Hayatın İnce Çizgisinde,
Ölümle Kalım Arasında Yaşadığımız Koca Ömürde,
Her An Sadece Bir Kere Yaşanır...
Ve Bir Kere Hissedilir...
Bunun Ne Tekrarı Ne de Benzeri Yaşanmaz...
Her Acının Tarifi Farklıdır,
Her Giden Farklı Acıtır İçimizi,
Ve Her Ölüm Bir Boşluk Bırakır İçimizde...
Ölüm Acıtır Kalanı...
Giden Giderken Milyonlarca Gözyaşı Bırakır Ardında...
Olmayışı,
Hayattayken Söyleyemedikleriniz,
Ve Beklide Belli Edemediğiniz Sevginiz Kemirir Yüreğinizi...
Pişmanlık Sarar Tüm Benliğinizi...
Keşkeleriniz Olur Susturamadığınız...
Onu Kırdığınız Günler Gelir Aklınıza,
Hıçkıra Hıçkıra Ağlattıklarınız...
Bir Şeyler Kopar Yüreğinizden...
Düğümlenir Kelimeler...
Sonu Gelmez Cümlelerin...
Geçtir Artık,
Çok Geç...
Ölüm Gerçekten Acıtır Kalanı...!

İnsan Ne Zaman Teslim Olur Karanlığa?
Hızla Akıp Gidiyor Diye İfade Ettiğimiz Şey,
Aslında Zaman Değil Yaşamın Ta Kendisi Değil midir?
Bir Yaprak Misali Oradan Oraya Savrulup,
Bazen Bir Kaldırım Taşının Kenarına Takılsakta,
Bir Süre Sonra,
Rüzgara Kapılıp Tekrardan Ters Yüz Olmuyor muyuz?
Kendimize "Ne Oluyoruz?" Demeye Kalmadan,
Rüzgarın Etkisi İle Alt-Üst Olmuyor mu Yaşamlarımız?

Hayata Dair Söylenecek Bütün Cümleleri Kullandım Galiba...
Söyleyecek Cümlem Yok Şu An ki Halime...
Şimdi Suskunum...
Zamanında Acılarıma Dair O Kadar Çok Konuştum,
Ve O Kadar Çok Haykırdım ki Acımı,
Sanki Limitimi Aşmışım Gibi Geliyor Bana...
Sus Diyorum İçimden;
"Bu Seferki de Farklı Değil,
Acıyorsun İşte...
Bunun Azı Çoğu Yok ki,
Kelimelere Döksen,
Bağıra Çağıra Yaşasan,
İsyan Etsen,
Suçlu Arasan Acın Dinecek mi?
Hayır!"...

Suçlu Aramıyorum...
Nedenler,
Niçinler Değil Benim Derdim,
Sadece Tarifini Bulsam Bu Acının Sanki Ne İstediğimi de Bulabilecekmişim Gibi Geliyor...
Sanki Kelimelere Döksem Hissettiklerimi
Acım Daha da Anlam Kazanacakmış Gibi Geliyor...

Kimse Kalıcı Değil Hayatımızda,
Özellikle Benim Hayatımda...
Biliyorum ki Mutlaka Bir Gün Gidecek Hayatımdan...
Vazgeçecek Benden...
O Yüzden Çoğu Zaman Şaşırmıyorum Yaşadıklarıma...

Belki de Anlamı Yok Sözcüklerimin,
Belki de Acıyla Yoğrulan,
Yorulan Zamanı Düşünmeden Yaşamak Gerekiyor...
Bak...!
Yine Sabah Oluyor...
Bir Gün Daha Gidiyor Ömrümden...!