ÜZÜLME
Hüzne bürünen gönül gel hu deyu Hira’ya
Harman hasadın kurur yok olucu bu dünya
Gönle aşkı tac etmiş dön yüzünü Ashab’a
Yalan işi dünyanın hilesine üzülme!

Kor olsa da yangının gücenme hiç aldırma
Gönlünü yalan aşka bulandırıp daldırma
Cahile hoş görünüp hiç kendini kandırma
Rahatı olmayan yer, kederlenip üzülme!

Sırlarını gönlünden akıt secde vaktinde
Her derdini şikayet makamısın Rabbim, de
Hak’tan gayrı sevdayı yeşertme hiç kalbinde
Selamet yurdu değil, kahırlanıp üzülme!

Seni riya kirinden arındıran aşka koş
Kalbi Mevla’ya konak kılan sözle inle, coş
Ondan gayrı her emel vallahi de batıl, boş
Zeval bulacak yerin tasasıyla üzülme!

Vefayı arama hiç ham pişmemiş ademde
Cefayı reva görür hased, nifak destinde
Varmayı nasip eyle “İnsan-ı Kamil”ine
Talep eyle Mevla’dan vermez diye üzülme!
Ayşe Ciplioğlu Kaş