Çektik, dağlarca mihnetini yaşamın,
Geçtik onca çakıl taşlı yollardan,
Kaldık kimi, durmuşça dizlerimiz,
Daha dün gibi bak,
Anılardaki izlerimiz.
Gel geç heveslerden arındık,
Sıcacık yüreklerde,
Sonsuzluklara heveslerimiz;
Hazanımda,
Bir bahar yaşamışçasına,
Anılarında gezindim,
Geçmiş kırlarımın.
Mavi,
Mine çiçekleri serpilmişçe gözlerine,
Saklamak istiyorum,
İçine satırlarımın.
Of!
Kadınım,
Nerelerdeydin sen şimdiye dek?
Yaşam çabalarım boşa gitti,
Boşa gitti ne yazık.
Ya!
Ne söylesem boş,
Dinlemez, anlıyorum;
Sıcacık yüreğinde,
Erir sanır buzullarımı,
Ben, rezilliğindeyim kocamışlığımın,
O,
Güneş sanır,
Utançsı, yüzümdeki kızıllarımı.
Ya,
Girme kalbime,
Başlatma sevda sancısını,
Ya kal,
Gitme,
Yaşatma,
Terkedilmişliğin utancını.
Yerme kadınım,
Gel geççe vesvesemi,
Karanlıklarına atma gecenin,
Hazanımdaki, son hevesimi.
Of!
Kadınım,
Neden çıktın karşıma bir gece vakti?
Esseydin, yellerinde sabahın,
Kocamış yüreğim
Çeker mi, bu sevda yükünü?
Yazdım ben çoktan,
Melekle,
Bir ecel akdi.

Ahmet İDRİSOĞLU Kastamonu 05.Nisan.2008 00.50