Sebep sen değilsin çaresiz derde,
Derdinden zevk alan hallerim suçlu.
Yarlardan aşağı düştüğüm yerde,
Tutunca kırılan dallarım suçlu.

Başımı vurduğum son taştan sonra,
Yenilen olduğum uğraştan sonra,
Aklımı yitirip, bu yaştan sonra,
Gönlümde susmayan dillerim suçlu.

Geceyi sabaha eklediğimde,
Sabahtan mucize beklediğimde,
Toz kadar umudu yüklediğimde,
Okyanusta batan sallarım suçlu.

Sevda sarhoşuna tuzaklar kuran,
Hüzün yüklerini sırtıma vuran,
Sana bir bakışlık arada duran,
Erişmeden biten yollarım suçlu.

Solumda çırpınan şu hin oğlu hin,
Ömrümü zehreden akılsız kâhin.
Ne senin suçun var, ne de talihin,
Gönlümü besleyen kullarım suçlu.

Düşlere daldığım dost gecelerde,
Aramıza girmez karanlık perde.
Gözünü kırparsın, en yücelerde,
Yıldıza uzanan ellerim suçlu.

Mehmet Nacar