3
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1738
Okunma
Kırların nazlı süsü, gönüllerin ateşi
Uzak kaçma yakın dur, hasret koyma rengine
Yürek acısı çeken kimsesizlerin eşi
Elbet bir gün rastlarsın sen de kendi dengine
En tenha bayırları neden mekân seçersin
Seni de mi, bu şehrin paslı havası yordu
Üzen, küstüren kimdir kuytulara kaçarsın
Hangi eller incitti, gönül evinden vurdu
Yel esince kırlara, serilir bir kızıl tül
O büyülü zarâfet, yalnız sana mı mahsus
Çok kıskansa yeridir, tacından olacak gül
Sırrını hiç paylaşma, kendinle kal ve hep sus
Boynun bükük duruyor gözün yollarda kalmış
Sende asil bir hüzün ve vakûr bekleyiş var
Delice sevdaların ateşi çoktan sarmış
Bu tutku bitmeyecek, kor sönünceye kadar..
5.0
100% (1)
Cevap Yaz