Hüzzamın hazin yeli, esince gam telinde
Tiz perdede ağlayan, dertli bir saz gibisin.
Hasretlik şiirleri, dolanırken dilinde
Gönülleri ağlatan, şarkıda söz gibisin.


Kederler damlayınca, bulutlanan gözünde
Kim bilir ne gizler var, o okyanus özünde
Nede güzel gülersin, gül açınca yüzünde
Kederlerin sonunda, ruhumda haz gibisin.


Baharın hayaliyle, sabrederken hep kışın
Dağdan esen yel gibi, serinletti bakışın
Deli poyraz olursun, çatılınca o kaşın
Yaprakları erkenden, solan bir güz gibisin.


Dilinden düşen sözler, lirik beste nağmesi
O hüzünlü hallerin, gülün boyun eğmesi
Çakan şimşek misali, gözün kalbe değmesi
Sevdanın alevinde, sinede köz gibisin.


Bozbulanık sel gibi, çağlayarak akarken
Bir dünya görüyorum gözlerine bakarken
Sevginin mecrasına, bir meşale yakarken
Dondurucu soğukta, sıcacık yaz gibisin.


Ahmet MORAN