kar yağarken yüreklerde yangın
milyonlarda gözyaşı yağmuru
omuz vermiş has yiğitlerim
Ankara’nın başı dumanlı sokaklarında
tekbir sesleri düşer ağızlarından...


kor ateşlerin alevi sarmış bedenleri
koca çınarın ayakta ölüşüne yanar
ülkem öksüzlüğüne karalar bağlarken
Türklük dünyası yiğit başbuğunu uğurlar...


el verdiğim , omuzlarına yaslandığım
umutlarıma yaktığım ışığım
karanlıklarımda dokuz tuğlu yıldızım
hedeflerimde turan aşklı yoldaşım
başbuğ, bilge Türk’ün gidişine yanarım...


ömrüne vurulan darbelerde yılmayan
zindanlarda yusufiye yüreklim
tabutluklarda özü,sözü bir delikanlım
ihanetlikler peşinde sürgüne yollandın
vatanında ırkçı damgasında vuruldun ...


aman vermedin salibe ülkeni yok etmesine
oniki eylül zebanileri çöktü tepene
yılmadın zalimlerin kahpeliklerine
döneklerin kaypaklığına aldırmadan
ömrünce yürüdün sancağınla arkana bakmadan...


yiğitler yeşerttin fikirlerinin yüceliğinde
vatan, devlet, bayrak,ülkü diyen
yavuzlar, fatihler, gaziler yürüdü arkandan
çakallar ürktü kurt bakışlarından
Alparslan’ım nasılda kükreyişlerin vardı...


hey koca yüreğim nasılda devrildin ansızın
memleketim öksüz kaldı gidişine
evlatların söz verdi sahiplenecek davana
kervanın yürüyecek tükenmeden
zaferler müjdeleyecek bozkurtların arkandan !..


Zafer Direniş
...