Hangi yağmur damlaları ıslatabilir seni
Senin aradığın kadar geçti zaman
Hangi rüzgarlar üşütebilirdi seni
Benden nefret eder gibi
Hiç kimse ağlatmadı beni
Senin ağlattığın kadar

Seni hep özlediğimde yalnızlığıma boyun eğdim
İçime hüzün doluyordu kıskançlığından
Gül sana bana dikeni mi
Yeni tanıdığım bir günde bile
Aratıyorsun gideni

Artık koy bir kenara beni unut gitsin
Özlemiyorum gurbettekiler gibi seni
Adını özlem koydum sokak lambalarının
Beklerken bile umudumu yitirmedim
Benden uzaklaştığın kadar özlemedin
Ay ışığında bile söndü yıldızlarım
Yazdım kayalara hatıraları gelip geçerken okursun diye
Sensiz geçen günleri çizdim bir bir
Alnıma yazdım ismini
Belki gören olunca okur diye

Kırlardaki yeşil gibi yeşerdi gönlümdeki baharlar
Senden eser yoktu kelebekler vardı sadece rengarenk
Bir mum ışığı yandı gece yarısı umut diye
Islak göz bebeklerimde
Dokunamadığım tenine hasret kaldım
Karanlığın matemi gibiydi sevda

Esen rüzgarları kıskanır oldum senin yokluğun gibi
Dalga dalga uzaklaşıyorsun farkındamısın
Umudumu karlı dağlar gibi bıraktım
Tüm çılgınlıklarım senin içindi
Ruhsarında filizlendi özlemlerim
Üzüntüm belirdi kirpik uçlarında
Düşen her damla sevgim idi

Her sözcük bir nağme oldu yüreğimde
Sevgi dolaşır oldu üşüyen bedenimde
Dokunurken bedenine rüzgar gibi eser oldun
Oysa papatyalar kadar zengindim sevgimde
Dolaşırken gecenin karanlığında kayboldun
Sevginin girdabına sarmaladın beni
Benhur kadar güçlüydüm oysa
Sana esir düştüm uzağında yaşamın
Seni alıp götürdü benden mısralar
Sevda rüzgarları

Behçet Bük 1447/13.6.2016