BENCİL ÇIKTIN
Ne diyebilirim ki,
Anlamı kaldı mı sözlerimin.
Ben de pes ettim;
Vazgeçtim böylesi hayattan.
Vazgeçtim hiçbir zaman olmamış olan bizi de yazmaktan.
Okumayacağını, okusan da Önemsemeyeceğini bildiğim mısraları yazmaktan.
Senin için bir şeyler değişir mi?
Sanmıyorum ama
Şayet olur da okursan,
Benden sana bir veda olarak kabul et bu satırlarımı.
Kızgın değilim ama dargınım.
Şu an içimin ezildiğini hayatımın karardığını görüyorum.
Yaşama barışık olmadığımı hissediyorum.
Kalbimin parçalandığını umutların yok olduğunu hissediyorum.
Bir bakıma öylede oldu.
Yitirdiğimin hayallerimi tespih gibi bir, bir dizmiştim.
Sırası gelenlerin gerçekleşmesi için.
Şimdi nerede. Ne oldu,
Onca hayallerimi de götürdün beraberinde.
Artık ne seni nede hayallerimi aramak gelmiyor içimden.
Belki bir gün düşünüp hatalarını anladığında,
Beni de anlayacaksın ama nafile.
Artık birbirimizi anlasak ya da, anlamasak,
Bağışlasak ya da, bağışlamasak bir şey fark eder mi?
Eskimiş sevgini yenileyebilirmiyim?
Sanmıyorum.
Çünkü sana verebilecek gururum kalmadı.
Senden istediğim bir damla sevğiydi,
bencil çıktın……
Ahmet Bağçe
08.06.2016