Kedimce gezindim sokaklarında
Geriye doğru baktığımda
Beni tanır iyi bilirim
Bu şehir en çıkmaz sokaklarında
Bir kıyısında kenarında bıraktığım hatıralar
Gezinir durur hala sevindiğim üzüldüğüm şeyler
Dile getirmek isterim ama
Bir film şeridi gibi geldi geçti
Yaşadım ben bu hayatı
Beni tanır bu şehir
Yaşamayı seven oysa
Sıkıntılar hayatımdaki sorunlar
Daima ümit dolu bir insan olarak
Tatha sıralarda yutkunduğum anılar
Sinemalar her hafta değişen
Seyrine doyamadığım
Uğramadığım semtlerine
Uzaktan el sallarken sevenlerime
Bir an yaşlandığımı hissediyorum
Zamanın bir su gibi akıp gittiğinin
Yaşımdan dolayı
Farkına bile varamamışım
Beni tanır bu şehir
Her caddesinde ayak izlerim
Öksürdükçe yazılan duvarlarına
Hamam yolunun bir dili olsa da anlatsa diyorum
Sanki yaşanan öykü niteliğinde
Babamın sergisinden dışarı baktığımda
Henüz 5 yaşındayım
Dışarıda yağmur vardı
Güneş ısıtmıştı caddeleri bir çırpıda kurutmuş
Bir ders niteliğindeki hayatım
Yaşadıklarım elleri kınalı anneler
Zaman Ramazanda iftar sofraları
Bu insanların gönlü ne zengindi
Çoktan göç etmiş unutulmuştu bile
Beni iyi tanır bu şehir
Sokağın ismini ezberlediğim yaşta
Su testisi kırılırdı elimde
Hayat bambaşka güzeldi
Limonatacılar macun pamuk kağıt şeker
Her biri ayrı bir güzeldi çocukluğum
Hamam yolunda çarşı pazarda
Kıyısında bir nehir balık tuttuğumuz tahta köprüler
Unutulur mu yüzdüğümüz
Koca çınarın yanında
Beni iyi tanır bu şehir
Lise karşısında Parkımız mezarlar şimdi nerde
Taşlarına takılır acırdı ayaklarımız
Her kabahatimiz belli olsun diye anılarda
Hala sızlar dizlerim yorulmak bilmezdim
Ne kadar yokuştu evimiz
Her otobüsü kaçırdığımızda
Beklerken usanırdık duraklarda 40 dakika daha
Geçerdi ah ile kışın ayazı
Omuzlarımız düşerdi çantadan
Kıyısıdan köşesinden anılar hatırlar
Beni tanır bu şehir
Koşardık caddelerde antrenman
Hafta sonu yüzme havuzumuz hamamlar
En güzel zevkimizdi soda içmek uludağ gazozu
Sinemalar değişmiş haberin var mı
Marmara sineması değişmiş filimler seyret
Doğan sinemasına Benhur gelmiş
Bilet bulamazsın zar zor para nerde talebesin, çalışmak gerek
Büyük sinemada Japon filmi
Asri sineması galasında Ayşecik Türkan Şoray Cüneyt Arkın Hulisi Kentmen unutulur mu asla
O zamanlar sosyal medyatik olmuşuz haberim yok
İnsan yaşam çizgisini kendi belirlemeli
İlk okul orta Lise derken çığ gibi geçti günler
Yaşam mücadelesi derken
Çocuklar torunlar
Boşa geçtmedi seneler
İnsanın en sevdiği yanında olsun
Hayata daima gülümse Behçet
Ve teşekkürler şehrim yaşadık bir nesil
Hatıralar yollarda
Maziye bir kez dön bir bak
Yazacak çok şey var aslında
Ben teşekkür ederim okuduğunuz için
Beni tanır bu şehir
Behçet Bük 1433/5.6.2016