Kimse bana aşk ile seslenmedi.
Gözlerime bakıp sevdiğini söylemedi.
Peşimden gelmedi, mutluluk vermedi,
Yanımda olmak istemedi.
Çocuktum,
Küstüm oynamıyorum dediğimde bile,
Tekrar oyuna davet etmedi.
Her bensiz olmaz sandığımda,
Hep bensiz de olduğunun farkına vardım.
En tatlı rüyalardan,
En acı yollarla uyandım...
Kimse benim nazımı çekmedi,
Korkma buradayım demedi,
Ellerimi tutmadı,
Koluma girmedi.
Düştüğümde kaldırmadı,
Yanımda olmadı.
Bu yüzden alışmıştım yalnızlığa.
Kendi yaralarımı kendim sarmaya.
Öğrenmiştim bensiz de olunduğuna,
Vazgeçilmez diye bir şeyin bulunmadığına.
Derken sen çıktın karşıma.
Tekrar başladım bir rüyaya dalmaya.
Hayatın rengi değişti bir anda.
Rengarenk çiçekler dağıldı dört yana.
Bir güneş açtı dillere destan.
Bir ay doğdu gönlüme ferman.
Kapadım gözlerimi bıraktım kendimi.
Unuttum bunca yıllık derdimi.
Sonunda hayat bana güldü sandım.
Tam öğrendiklerim yalanmış derken,
Yalanın gerçek olduğunun farkına vardım.
Ah gönlüm ah,
Bak bir kez daha aldandım.

Celal BAHAR - (#Sevimsizadam)