Bir an kendime benzettim seni
Yüreğimin sızısı
yüreğinden daha derin
Daha çaresiz.!
boynu bükük
hallerime aldırış etmeden
tüm kelimeler anlamını yitirmişken
kırgın cümlelerin arasına
yazdım seni
kirpiklerim alışkındır yüreğimin yasına
yokluğunun kışı gibi,
habersiz büyüyor mevsimler
yokluğuna sustukça
çığlık çığlık yanan
bir ateşin nârı gibi,
k’anıyor kimsesizlikler
artık
kalbime dökülüyorsun gece yarıları
ay ışığı da yetmiyor
sıçrayarak uyanmalara
hâla uyutmuyor gözlerimi suretin.

*

Heybetli bir karanlık
sararken her yanı
teslmiyete inat
düşlerimi sana atfettim
zamanları sana birktirdim
usul usul kaybolan ömrûmden.

avuçlarıma bıraktığın
yaşamın yanık izlerini
hangi mevsim saklar ki
yolcu edemediğim
Nisan`nın hasretinde,
sol yanımın boyunu aşan lisânını,
hangi şiire sığdırmalı şimdi
adı özgürlük sayılan
kurşun gözlü sözleri
bin parçaya bölünsem de
biliyorum dönüşü yok
toprağa sarılı bu gidişin ....Ali ALKIS