ı.

hangi yöne gideceğini bilmiyordu adam
bir ses gölgeni takip et "ey adem" dedi
ne tarafa yürüse arkasına düşüyordu gölge
döne döne başı döndü adamın
olduğu yere yığılıp kaldı
bir adım dahi gidemeden


zaman zaman değil
her zaman beklerim seni
terk edince deli diyorlar
ne olur başıma gel aklım
terk etme beni

II.
kapanıyor
toprağın bağrındaki izler
karıncalar yolunu kaybetmiş
alın çizgimde yürüyorlar
seferden dönen kervan gibi

içimden bir şeyler gidiyor
belli belirsiz eksiliyorum
dışarıdan anlaşılmasa da
bunu ben biliyorum
damla damla kan
lokma lokma et
hepsinin ağzında
paylarına düşen diyet

bu kadar aç değildi karıncalar
yoksa ömrümü kemiren zaman mı aç
bilmem ki bu aceleleri niye
acaba
yaşarken bitirmek mi amaç

nasılsa bir gün düşeceğim toprağa
senden önce karıncalar gelecek kabrime

öldüğümde
kimine düğün bayram olacak
kimi de üzülecek
sadece
sevdiklerime
yetim anılar kalacak

III.

hiç kimse mutluluğunu ve huzurunu çıkarmaz sokağa

telaş ve sıkıntı,başı boş dolaşır
birbirine değe değe

ne güzel şeydir şu tekbaşınalık!
ah bir insanın diğer insanlara ihtiyacı olmasa

mutluluk ruhumun değişken hali
huzur içimdeki ihtişamlı dünya

sahi
ne arıyorum ki ben sokaklarda?

IV.

her devirde
zeki insanların fikirleriyle alay eder
dalga geçerler
sonra deli damgası vururlar
yaşadığı topluma aykırı olanların
duygu düşünce
ve
icatları ile
hayatın tadını çıkaran akıllılar

(.)
S:0.5 (yarım) (Latince:Semis)

Arap Kurt