Uyu ey sevgili!
Bir sabah,
yine bensiz
uyanacağın kentin koynunda
usul usul uyu.

Sabahı dilenen
evsizlerin adını da uyu
ki onlar hiç uyumaz.
Güneşin ilk ışıkları
sokaklara değene ;
o altın sarısı ana dek uyu.
Koca şehirde
bir yetim, gözyaşlarını dökerken
yastığının anne kokulu yerine,
onun içinde uyu.
Malum
anasının yastığı hala ana kucağı gibidir ona...
Nöbete gidenin yerine de uyu
Bak o da yarin hayalinde,
vuslat için gözünü kırpmamakta.
Onun özlemleri adına...

Bir sabah aniden doğuveren,
dünyaya ağlamaklı gelen
ama gulmek için çok uzun zaman gereken
bebekler içinde uyu.
Ki belki o bir gün hiç uyumayacak.
Hasır altı edilen hayallerin rüyada olması için;
Devasız dertler yangınında yananlar için;
Hayat adına gülemeyen,
güldükçe agladıkları aklına gelenler için;
Sevdadan yana
hoyrat olan bir bekletilenin
bekleyeni beklediği anlarda
gözleri öteleri süzen için;
Uzun yollarda
şehirleri geçip yara kavuşma hayali olanın,
yıldızları seyre daldığı an için;
uyu...
ve yine
bu gecenin içine şimşek gibi düşen
sensizlik karabasanın verdiği acılar içinde kalan
ben için de sen uyu...

Uyu ey sevgili uyu...
Rüyalar kısadır ama sen en güzel rüyalara dalmak için uyu....
En güzel sabahlar senin olsun, o sabahlara uyanmak için uyu
................
çırak