-Rahat Ol-
...
Karamsarlık değildi bu.!?

Nedensiz de diyemem ama,
çokmu ısrarsız bir döngünün
içinde çabaladığını hissetmek,
insanın kendi içinde yaşadığı
ötelenme dugusunun sahibi
olmayı, gayri ihtiyari buruk
gönlümün sebebi sevmemin
yüceliğine toz konduramamam
yine yersiz şüphelerime teselli
olan en bariz durum kendime
göre.

Yaklaşan bir sonun tedirgin
edici galasında nihayetin
belirsizliği mi huzura ket vuran.!?

Bazen emin olmasanda herşeyin
inandığın gibi olacağını
ümit etmek,
varsayılan mutluluğa ereceğini
’’rahat/
rahat/
rahat ol’’ sözünü tekrar tekrar
duymaya mecbur bırakıyor ki,
bu bir teklike çanımı sevgilinin
dediği gibi yoksa,
boş bir kuruntunun içinden
geçilmesi gereken bir durum mu
bilemedim.

Neyse;
sevginin büyüklüğünden kaynaklanan
bir durum diyelim,
geçiştirelim.

Sevil Özdemir