Ey yar bilmelisin
Sizi, ruhumun tutsaklığında sevmiyorum
Vicdanımı unutacak kadar zikretmiyorum

Varlığımı size
Adayacak itminanlığın aşkını görmüyorum
Anlamsız hezeyanla kendimi avutmuyorum

Sizin sinenizde
Dirliğiniz için sabrettiğiniz tecrübelerinizde
Kalbinin ihsan ile inkişaf mühleti sebebiyle

Gideceğini yeri
Varlığınızda ki nedeni, mükellefi kimliğinizi
Birliğimizde anlam bulacak aklın seyri halini

Şerri sebepleri
Bizlere tevdi edilen emanetlerin değerlerini
Canı bahşeden o en yüce olan bir sevgiliyi

İhmal ederek
Bahaneler söyleyip bir dediğini iki etmeyerek
Senin gördüğün ve işittiğin her şeyi isteyerek

Tüm zamanımı
Sana hasrederek bir yuvam olsun isteyemem
Ruhumun hürriyetini, vicdanımın sesini dinlerim

Ben seni ancak
Noksan yanlarımı tamlayan, sabrı çileyi anlayan
Nasibi hikmet neticesini nedametle sorgulamayan

Bir kararlılıkla
Gönlümü açıyor haline yaslanıyor sevgi sunuyorum
Ne sevdadan ve nede zikredilen o aşktan anlamam

Aşkın bir nur
İnsan sıfatına bahşedilen en ulvi bir onur görüyorum
O değerin nefsi zilletten koruyacağına da inanıyorum

Bu manada aşkı
Zevkimin bir aracı, heveslerimin maşası yapmıyorum
Ölümümle dirliğin baharlarının özlemiyle ürperiyorum

Sizi tevdi edilen
Ehemmiyetle efendimizce öğütlenen idrakle seviyorum
Sana bu manada en güzel analık sıfatını yakıştırıyorum

Neslimin devamı
Eminlik içinde aldığım nefeste seninle bulduğum itminanlığı
Kulluğun kifayetsizliği münasebeti ile halsiz kalırım karşında