İLK SEVGİLİ

İlk göz ağrım, ilk heyecanım, mahallenin en güzel kızı.
Gönlümün ilk tomurcuğu, çocukluğumun yıldızı
Bağrında büyüdüğümüz, sokağımızdayım yıllar sonra
Hatırlarmısın eviniz yokuşdaydı küçücük bahçesinde kiraz ağaçları vardı.
Hemen kapınızın önünde de sokak lambası yanardı
Lambanın ışığında, merdivenler eşiğinde otururlardı mahallenin kadınları
Girer girmez sokağa
Seni görebilmek için sindiğim
Dışarı çıkman için dualar ettiğim,
Havanın kararmasını sabırsızlıkla beklediğim köşeyi aradı gözlerim.
Hani hatice ninenin zemberekli kapısının bulunduğu köşe vardı ya
İşte o köşeyi göremedim.
Akasya ve gül kokularının birbirine karıştığı bahçe yok edilmiş,
Yerine koca bir bina dikilmiş.
Biliyorum üzüleceksin ama sizin ev de
Zalim bir kazmanın ucunda son nefesini vermiş.
Ne eşik kalmış, ne merdiven ne de ev.
Kadriye teyze, hatice nine ve ebediyete göçmüş daha niceleri
Hüzünle baktılar gözlerime
Bense ihanetin utancıyla girdim
Yerin dibine.
Biliyormusun lamba da yanmıyordu
Layığınızı bulun dercesine
Bükmüş boynunu ağlıyordu
Anlayacağın,
Gül benizli, belik saçlı, geçmişimin en tatlı anısı
Cennet sokağımız, mezar edilmiş sevgiye

Davut Tunçbilek/Keskin