Yusuf gibi kuyuya atilmasyadım
Dūnyanın mutlu insanı ben olurdum.
İhanet kervanına katılmasaydım
Dūnyanın mutlu insanı ben olurdum.

Gitmeseydim o gün hain peşine
Ağrımı düşerdi anam dişine
O zaman vurmazdı kafes döşüne
Dünyanın mutlu insanı ben olurdum

Şu engeler olmaz olsaydı yaradan
Olup biten ruya olsaydı sıradan
O nazlı yar beni alsaydı buradan
Dūnyanın mutlu insanı ben olurdum.

Gönlūmūn kuşu uçmasaydı elimden
Hiç kalbim kırık kalırmıydı dalımdan
Çevirmeselerdi dos doğru yolumdan
Dūnyanın mutlu insanı ben okurdum.

Kader benimle oyun oynamasaydı
Can ocağımda zehir kaynamasaydı
Ol yaradan beni menzile assaydı
Dūnyanın mutlu insanı ben olurdum.

Uyandığım her sabah seni görseydim
Ser üstünde katlayıp her gün dürseydim
Çakırgöz der bir ömür sefa sürseydim
Dünyanın mutlu insanı ben olurdum.
Her gün huzur sofrasında bulunurdum
Çakırgöz Palandöken
Ünzile Gürbüz