saat sabırsızca sollamış gece yarısını çoktan
hâlâ gelmedi şiirim
biraz dolaşmak için çıkmıştı güya

çâresiz onsuz yatacağım bu gece
ne yapalım pek âlâ

farketmez
fakat eğer gelirse yarın ne yapacağım
ve sırıtırsa yüzüme umursamaz
arsız ukalâ

bilmezsiniz
ne kendini beğenmiş şeydir
ne püsküllü belâ

hele bıktım usandım artık
tam o girerken eve
kapısını aralayıp bakmıyor mu
komşu evdeki meraklı muallâ

bizimki
- şiir canım -
çok bozuluyor buna
iyice oluyor leylâ

velhasıl bu gece
- en azından -
kafam dinç vallâ

bebekler gibi uyuyacağım
istediğiyle istediği yerde fink atsın
klüplerde diskolarda
hatta sefil barlarda meselâ

umurumda bile değil
ben onsuz yaparım da
o bensiz asla

gerçi iyi kılığı kıyafeti
ölçüsü uyağı sesi sedası edası yerinde
fakat boş gezenin boş kalfası kerata
bir işe yaramaz hâlâ

hoş kendi de biliyor
farkında
eli mahkûm
dönmek zorunda en sonunda

içeriği
nüktesi
son sözü bende zîra

(nisan ’06)