Fikirlerimin yansımasını çiziyorum bu sefer
bu yansıma açık ve alelade olacak kalbimden
sesinde olan sessizliğimden,ve senden
harici olan her şeyin bahsini yapacağım
siyaseti pek sevmediğimden,ve siyasetten
mesela başlayabiliriz seksenlerden
doksanlardan ve sensiz geçen her seneden





cahilliğimle anıldım bunca zaman kitap bilmezmişim
öyle dedi iki-üç stalin bozması lenin çakması arkadaş
kavgaymış ve kavgammış tek derdim amansızca
doğrudur kutsaldır benim kavgam ve bir o kadar da sevdam
bana bir bayrak gösterildi içini görmemiştim
kolum kanamadan önce bayrak nedir bilmemiştim
o zaman derdim bu oldu ki söylemiştim
bana anlatılan hiç bir öyküye kulak çevirmemiş dinlemiştim




vatanın önemsizliğinden bahsetti yine bir kaç arkadaş
acaba anne-baba sevgisi mi tesiri altına aldı onları
anne vatandır baba canandır bu topaklara
anlatamadım da dilime dolandı dokundu bir parça da olsa canıma
sanki biz vatanın hürriyetini üstün tutmadık sanki vatan dedik durmadık
toplanmışlar bir kaç arkadaş siz eğitimlisiniz biz cahil anladık
birimiz her şeyi bu topraklar için satın alırken
birimiz her şey için bir şey olan vatan toprağını sattık





gurbette zor sevilir vatan biliyorum bir kaç arkadaştan
ve okuduğum kanadı kırık bir kaç kitaptan
ceviz ağacı olanları da gördüm açlıktan
gülhane parkında yananları da gördüm,aşktan
bir bayrak çektim içimden
beyaz olan
korkmuyorum tabii ki savaştan
iki rekat borcum vardı
geriye kalan namazdan
eğitim kitaplar la oluyormuş
okudum da gördüm Allah’dan






sonra ilk defa koydular önüme sağı ve solu
sağ tarafımda ev ahalisi vardı
annemle babam kalmıştı solumda
bu muydu şimdi anlam vermedim
vatanında varmış bir şeyler hem sağında hem solunda
ölüm saracakken bizi en sonunda
ben ahalide kaldım tabii buydu önüme konulan lokma
ama hep sinir olmuşumdur solum da kalanlara
annem ve babam hariç






açıkcası girdim bu çetrefilli ve dikenli yola
hem de en önde
ve gençlik hayallerimin başında
arkadaşlarım öldü teker teker 13-14 yaşında
sonrası bağırış çığırış ve yakarış
mahallenin kollarında kayboluş
bulutlardan utanıp duvarlara sığınış
kimsen görmesin artık beni düşmeyecek artık yüzüme gülüş
arkadaşlarıma düşmüşken parelenip ölüş






kin gütmeye bu yaşlarda başlamıştım günlerce
ama hiç bir zaman anlam veremedim düşündüm öylece
insanın milletini bırakır mı hiç karanlığa
uzun sürdü bunu idrak etmem sayamadığım gecelerce






katliam varmış bir yerlerde bunlar yine hareketli
ellerin de bayraklar kızıl kızıl,hepsi sinirli
intikam günleri gelmiş sanırım
yer de yatıyor biri
ayağında siyah bir kundura
üstünde iki düğmesi açık yakası geniş gömleği
tutup sırtından yüzünü güneşe çevirdiler
gün yüzüne çıktı benliği
birbirlerine baktılar acaba uğruna koştukları kimdi
tabi ki değmedi hiç bir şeye
benim benliğimdi
ve herkes bir adım geriye çekildi
ve beni gören herkes
dönüp arkasını gitti










’Vatansızkalanamezerhakdır
vatansızkalanlardamezarıtadacaktır’