0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
965
Okunma
Tam zamânı değil mi, güneşin cama vurdu,
Küstürülmüş hüzmeler, sislenir pencerende,
Vakit ikindi vakti, düşler gerçeğe doğdu,
Batıp giden günlerden, ne kaldı tencerende...
Bırak!... süsleme artık, kızıllık kaybolmadan,
Pek çoğu boşa aktı, testiye su dolmadan.
Sandığında çillenen, çeyizine gün değer,
Kim kimin nasîbiymiş anlaya ömür değer...
Sustum ya bilmez miyim?... eteğindeki taşı,
Salımı suya indir, emir ver: “gâib taşı”.
Yaşasam diyecektim, nasîbimdir bu güneş,
Allah’ım ayırmasın, yılandan yılanı eş!.
kadiryeter Kadir Yeter. 03.5.2016 Sâlı. TRABZON.
İlk yayını: 29.01.2014
w.edebiyatdefteri.com/siir/800610/yorgun-perdeler
