dünyalıyız dedik
insanız dedik
sevgi dedik kardeşlik dedik
anlaşma uzlaşma paylaşma dedik
halt yedik

sırça köşklere çekildiler
parsellediler böldüler
öldürdüler
yediler
yediler
yediler

itiraz edene
başkaldırana
hain dediler

inanmayana gâvur
düşünene
fikir üretene
vur ha vur

daracık odalara hapsettiler
akılları kilitlediler

bayraklar diktiler çarşaf çarşaf
hamâsi marşlar bestelediler

savaştırdılar
dövüştürdüler
dönüştürdüler
daha neler neler

başkaldırana kelepçeler
boyun eğene maydanozlu köfteler

ne aptalca körüklenen bir tutku
ne gereksiz bir kavram
damarlarımıza zerkedilen aidiyet

yaşamaya gelmiştik güya
koskoca evrende
şu minicik dünyaya
kısmetimize ne çıktı
neydi niyet

bir avuç hamhalat kurnaz
bir sürü hokkabaz
düzenbaz
rahat yaşasın diye
ödenir mi bu diyet?

icat edenin gözü çıksın
koparıp atıyorum boynumdaki künyeyi
aptallığın daniskası
kimlik ehliyet mülkiyet

ne ırk ne din ne sınır
bir şey anlatmıyor bana
yaşasın saf insanca duygu
yaşasın akıl ve sevgi
yaşasın hürriyet

nasılsa öleceğiz
baş eğik korkak gibi yaşamak ne ki?
nasılsa yolcuyuz istemesek te
bu kirli
haksızca fakirli
budalaca zikirli
çarpık fikirli düzende
ne çıkar zîna ürünü bir velet
akıtsa kanımızı kalleşçe
bir faşist kurşunla kesilse bilet?

elbet ah elbet
biz göremesek de
ister istemez aydınlık gelecek
zifir zikirler
alçakça fikirler yenilecek
kırılacak zorba bilekler
yıkılacak üzerlerine bu çarpık yapı
insanın insana kulluğu
açılacak özgürlüğe kapanmış kapı
sonsuza kadar sürmez bu sancılı nöbet

yeter ki aç gözünü insan kardeşim
yeter ki kendini farket
uyuşturuyor seni bu aidiyet

yutma zehirli şekerini yapay kandırmacaların
yeniden düşün yeniden
masum beynine kazınan kavramları eskiden
kendini keşfet

kır küçük dar kutuları kır
kediler gibi balıklar gibi
kuşlar gibi özgürce haykır

kır seni çeviren kof duvarları
çöz zihnini bağlayan zincirleri
yıka benliğini
at kirleri
terket

haydi bileğine kuvvet
yüreğine bereket

(26 şubat ’07)