Biz beceremeyiz kolay kolay
bir insana okkalı bir tokat patlatmayı
ya da silah sıkmayı
en son on bir on iki yaşlarında
arkadaşım Aziz ile operasyon yapmıştık
mahalle arkadaşlarımız Sinan ile Haldun’a
elimizde su tabancaları
kimse ne yaralanmış ne de ölmüştü
sadece ortalık sulanmış
Ahmet ile arkadaşları da doya doya gülmüştü...


Yapamayız asla
itişi kakışı sıradayken birinin önüne geçmeyi
ve önümüze gelen yemeği seçmeyi
hepsine Allah’ın nimeti der kaşıklarız coşkuyla
sindirilir geçer gider peşinden bir bardak suyla...


Biz beceremeyiz
trafik polislerine çorba parası vermeyi
ya da ruhsatın arasına
yirmi otuz lira sıkıştırıp idare et ağabey demeyi...


Yılandan pek korkmasak da
yalandan pek korkarız
dünya zaten yalan
bir de bizim ağzımızdan çıkmasın...


Biz beceremeyiz hem de hiç beceremeyiz
bu vatana ihaneti
yediğimiz ekmeği, içtiğimiz suyu
soluduğumuz havayı
ve bir dolu güzelliği inkar etmeyi
beceremeyiz insanları kazıklamayı
aldığımız sattığımı mallardan aşırı kâr yapmayı...


Belki saz çalamayız
sesimiz kargalardan beter
şarkıda söyleyemeyiz bir başımıza
lakin vatan için söylenen her türküye
eşlik ederiz hem de ölesiye...
İşte Anadolu
’’Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan.’’ Türkiye
her zaman gururumuz
kimi zaman zorlansak da
kimi zaman bozulsa da durumumuz
aşk ile sevgi ile basacağız topraklarına
yine de terk etmeyeceğiz
selam duracağız çoluk çocuk, yaşlı genç
selam duracağız burçlarında dalgalanan bayraklarına...