0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1090
Okunma
kime ne dersin
gidiyor her kes tutturmuş bir yol
su yatağı gerek
kimi dertli kimi hayat dolu
elbet gelecek bu yaşamın sonu
koştururuz sabah akşam eni konu
içimizde bir korku
kaybolmak ayrılık
sevdiklerimizden
uzaklaşmak kendi halinde
belki hayatın, güzel bir yerinde
ne ekersen onu deriz
bırakıp gideriz
istemeyerek de olsa
yapacağımızdan vazgeçemeyiz
kaybetsek bile
bir tek nefes oyun sanma
bir yaşamın bitişi
sonlar beni üzer
yarım ekmeğin kaşığın
sevdanın aşığın
bir gaz lambası söner ya püf demeden
of bile diyemeden
hayat denen şişenin dibine vurmuşuz
umudun tükenmiş
gönül başkaldırınca
ne garip değil mi
bülbül cenneti çağrıştırır
beyaz bir mendil
el sallayınca
bir varmış bir yokmuş
der gibi
Behçet Bük 1380/27.4.2016
5.0
100% (1)
