2
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
964
Okunma
sanma ki üşümez yaz ayazı,
harmanın is giyinen nefreti tenin aslı,
dumana ismini veren siyahın rahmi sırat,
bana beni; sevdasızlığında hatırlat,
sızılarıma derman gözlerinin çukuru,
hatrıma son demeden, bir daha kan’at,
bir daha ağlat, toprak kokan saçına yağan;
yağmura inat....
daha ne ki, bu bende ki;
ırmağın iki kıyısında kutsandı,
yazasıya harcanan ağıt,
pencerim demir urganına astım;
o fakir özgürlüğü,
ve bir gelin çıktı yüreğimin evinden,
buğday duvaklı...
az bir vakit var, söylemin ömründe mürekkebin,
nasıl başlardı senle gün; ....
canına can kattığım yâr,
gece koyusu gözlerine güneş doğuyor,
korkma!! hâla sana ait içimde ki karanlık...
sen hep hikayem,
sen sonum,
sen hep konum oldun;
şahidi kalmayan masumluğa...
DENGE/siz
karan
Cevap Yaz