KURTULAMADIM

Yetti çektiğim nefsin elinden,
Ne çare iblisten sıyrılamadım.
Medet istedim hak ehlinden,
Şu dile bir pranga vuramadım.

Daldım dünyanın sahte cengine,
Kuşandım yalanın çirkef rengine,
El ayak oldum insanın en adisine,
Heba ettim ömrümü bir kul olamadım!

Sefahatle oyalandım, faniye kandım,
Bir güler yüzü, hep güler sandım,
Ölüm yalan derdim, heyhat aldandım!
Bin dua etsem de, tövbeyi tutturamadım.

Ne kardeş, ne bacı, nede yoldaşım,
Bırakmaz sandığım en has sırdaşım,
Uçup gitti hepsi, ağardı bile başım!
Haykırsam da zamanı geri alamadım.

Hasretle tutuştu ıstırab dolu gönlüm,
Hani nerede şimdi baharım bülbülüm?
Dokunmaya kıymazdım, kurudu gülüm!
Kaç eyvah ettim, teselli bulamadım.

Ey Karahanlı çığlıkların hep boşa,
Dinlemez Azrail, sultan, bezirgan, paşa,
Kabirle kefenle kaldın baş başa!
Yunusa pir olsam da, kaçıp kurtulamadım...