Benim mutlu olan evim
Mahpushane gibi oldu şimdi
evde yalnızça ben yaşıyorum
akşam olduğunda yarasa kuşları
evimin pencere önüne konup ötmeye başlıyorlar.
onların çıkan cıvılcıvıl sesleri beni ağlatıyor
ve kaderde böyle yaşamak varmış diye
bazen ağlıyorumm ve bazen düşünüyorumda
benim gibi olan insanlarda var diye
onları anıyorum
yine de hayatı yaşamak çok güzel diyorum
gülmek eğlenmek varken ağlamak neye yarar ki.
ben ağlarken
yarrrr
beni aynı zamanda teselli eden
senin beni uzaktanda olsa aldığım haberlerin oluyor

o özel çekilmiş olduğun
senden almış olduğum resmin bile
beni teselli ediyor
gözlerin gözlerime bakarak
bana çok şeyler anlatıyor
hallerimden anlayan sadece sen varsın
kader ortagımsın diyor
bendeki resmini görmek istersen,
sen yanımda varken
yatak odasının vitrin aynasın masasının üstüne koymuştuk
işte orada duruyor gelip görürsün bakarsıın
aynen resmi koyduğumuz gibi duruyor

işte o resimin sen evde varsın diye
ben eve geliyorum
seni hayal ederek umutla görüşmeye geldiğimde
sen evde değilsin
işte o zaman ben huzursuz yaşamaya başlıyorum
ben yine resminle başbaşa kalıyorum
o resim beni yatak odasına çağırıyor
ben gidiyorum yanına gözlerinin içine bakarak
o anda hayallere dalıyorum
bazan hayalini görürken uykuya dalıyorum
gördüğüm rüyalar sensiz geçmiyor

hani sen bana resmini verirken
resmimin üstüne toz kondurursun demiştinya
ben ise sana resminin üstüne toz kondurmam diye
söz veren olmuştum.
ben sözümü tutanım taki ecelim gelene kadar
ben resmine toz konduracak olursan nankör insanım
o zaman beni yaşatma
vurrrrrr
beni kanım sana helal olsun
hüzünlü gönlüme kederler dolsun

ben senin bana olan o gönül aşkına ihanet etmem
bendeki resmini yırtıp esen yellere savurup atmam
atıpta mazilere karıştırmak istemem
resmine bakıp gönlümü eğliyorum
o resmin bana evde can yoldaşı oluyor
senden bana tek kalan hatıra o resmin
hayallere karışmasın duyduğum sesin ise.

sen çok seviyorum