Oldukça köpüklü yaptım kahveyi, balkondayım.
Elimi rüzgara siper ederek ikinci deneme de yakabildim sigaramı.
Gökyüzünde sıralanan yıldızlar her iç çekişimde daha bi parlak olmaya başladı gözümde.
Uyuyamaz oldum şu kahveye alıştım alışalı. Sen gibi kahvem de uykularımı kaçırıyor.
Ne çok ortak yanınız var. Uykularımı kaçıran, kendine alıştıran iki ayrı şeysiniz.
Gökyüzüne sıralanan milyonlarca yıldızın arasına salıncak kurmuş sallanıyor gibisin gözlerimde. Bense her zaman yaptığım gibi uzaktan seni seyrediyorum, çok uzaktan. Bir daha çektim içime derin derin. Bir daha baktım fotoğraflarımıza son kez bakar gibi. Aslında her seferinde son kez bakacağımı söyleyip kendimi kandırıyorum. Bilirsin seni ne kadar sevdiğimi ama sevmeyi beceremezsin bu yüzden uzağım sana. Sana giden tüm yollar kapalı şu an. Kimse yok kimse bilmiyor ne haldesin.
Kimsem yok kimse kalmadı senden sonra…