Yıllar önceydi;
İlk tebessümlerimde gördüm sizleri..
Anne ve babalarımızın en hızlı çağında.
Çocukluğun serseri ruhunda coşkuluyduk
Riyakarlık yoktu bizim için,
Acı yoktu,
Kahkahalarımızla tokatlardık karanlık geceleri.
Bir elimizde tombala,bir elimizde çay bardağı
İçerimizde sevinç, özlemler ,
Sade sevgiler vardı gelecek yıllara.
Aşklarımız vardı çılgıncasına kitaplara kapak olacak;
Sevgililer vardı, içli bakışlarda içerlenip yandığımız.
Çocukluk yıllarımda
Çorabı kokan, kahkaha dolu bir dayımız vardı
Yılmaz adında.
Hiç yılmadı dertten, kederden ve gurbetten
Ve yıldırtmadı yarenlerini..
Biraz sevinç yaşardı yüreklerimiz her dünyaya gelen bebekle,
Onlarla çocuk olup,onlarla büyümenin,
Doruğunu yaşadık geçmiş yıllarımızda..
Onlar büyüdüler biz büyüdük.
Onlar dünyanın girdabına indikçe biz saçıldık.
Kimimiz yedi kat toprağın derinliklerine gömüldü,
Kimimiz hayırsız çıktık,
Kimimiz acılarda sürüklendik!..
Kimimizin kursağında kalan;
Sevinçlerin,aşkların gözyaşıyla boğulduk.
Arta kalacak kuru selamımız bile
Yok olacak kadar silinmişken;
Örümcek ağlı odamda ,
Sakladığım YARENLİ YILLAR başlığındaki tozlu defterimden,
Kesitler gönderiyorum:
Geçmişten geleceğe sana ve diğer dayılarıma,
teyzelerime,eniştelerime,teyze çocuklarıma,yiğenlerime
Dahası olan soykütüğüme.
Yapabileceğimiz ya da yakınlaştırabileceğimiz
O kadar kol varken bedenlerimizde şimdi,
Vurdumduymaz yüreklerimizde,
Bir selamı bile çok görüyoruz,
Sararan yapraklar gibi savrulup bitecek ömürlere...........

HAZAN YAPRAĞI