Doluydu gözlerim hangi yöne çeksen giderdi gözyaşlarım sakinim olabildiğince hayata sessizdim çaresizdim yapayalnız büyüdüm Yurdumun memleketimin insan dolu yüreklerinde elimden tutan olmadı bıraktılar beni amansızca dalgalanan nehirlerin denizlerin kızgın ve sert dalgalarına sürükledim çocuklugumdan bu yaşıma suyun dinmeyen kızgınlıgina yoruldum ben artık dayanamıyorum tam pes ederken sardı beni tatlı su bi adaya düştüm gül rengine büründüm gül oldum yeşerdim adayı sarıp sarmaladım ve beni öldürenlere inat etim gül kokumu dünyaya güzellik verdim onlara ve yine zalimleşen insanlar beni yıktılar darmadağın ettiler gül bahçemi sustum tekrar ve unuttukkları birsey vardı onlar öldüğü zaman her birinin mezar başında iki metrelik bi toprakta yine gül oldum dimdik ayaktayim ama onlar ayaklarımın altında......