Guven..
Fethedilen şehirlerin Fatihine ilk bakışı..
İlk intiba..
Secemez şehir onu fetheden kim..
Bilemez kahramanı mı
Yoksa celladı mı....

Hem korkarsın bildiklerini duymaktan
Hem kalbin korkar duyacaklarindan
Güvenmek ister bazen insan
En olmadik yerde en olmadik nesneye...
Düşünmeden sonunu...

Sonra yerle yeksan olur her şey
O yıkılmaz sandığın duvarlara,
Sana sahip olmak için canını ortaya koyan Fatih’ini gördüğün surlara,
Ve.. Aşkın baki olduğuna kanaat getirdiğin âna, başını yaslarsın sadece.
Hala bitmemiştir güven
Bir sanş daha verirsin (sadece) kendine
Yine güvenebilirsin diye..
Senden habersiz soğumuştur yürek.
Fakat;
Yanmıştır korudaki ağacın en cılızı/nazaran en inanmışı..
Yanmak için sevmişti ağaç belki de.
Ama aşkla yanmak , pervane olmak için..
Bir kere gitmiştir guven bedenden,
Çünkü yanarken ağaç düşürmüstür yaprağını..
Ağaç kurtulsa da yanmaktan
Kaybetmiştir yaprağı sonsuza kadar...