Sonbahar yere düşen yapraklarla
Ölümü simgelerken sana yeni başlangıçla
Hayatının en güzel sürprizini yapar
Değerli hediyesini bırakır kapına zili çalıp kaçar
Kalbin kapısının önünde
Dünyanın en sade hediyesini görünce anlar.

Bu kez farklı, hiç kimseye, hiçbir sese,
Hiç bir tene, hiçbir renge, hiç bir kokuya,
Hiç bir tada benzemez mucizen
Gözün hiç kimseyi ama hiç kimseyi görmez,
Başka seslere tahammül edemez,
Başka dokunuşlara, başka tatlara,
Başka renklere mühürlersin kalbini
Yıllarca haksızlık edip hüzünle suçladığın
Hazan hiç olmadığı kadar ısıtır içini
Kalbin adına nokta denilen yerde
Delicesine atmaya başlar.

Adı nokta ama bizim hayatımızda
Virgül sözüyle kırmızıya dönersin,
Hazanın kahve sarı tonlarına tezat
Öyle sıkı sarılır ki gözlerinden yaş gelir
Sahiplenilmenin, ait olmanın,
Sahiplenmenin natürel duygular olduğunu
Sana ait olanın paylaşılmaz olduğunun
Sonradan öğrenilmez olduğunu anlarsın
Başka mevsimde kabul edemeyeceğin
Davranışları bastıramadığın heyecanla
Severek mutlu edebilmek için,
Mutlu olmak adına yaparsın
Mutlu musun huzurlu musun sen bilirsin.

Sami Arlan..