Sensiz üşüyorum bu kış gecelerinde
Ansızın bir sızı içimde
Dinmeyen ağrılar gezinir bedenimde
Yitik sevdalar kemirir bu sokaklarımı
Yağan serin yağmurlar üşütür düşlerimi
Sensiz bu kış gecelerinde

Kumru olmuş bulutlar dolaşır
Serinliğinde yalnızlığımın
Bir rüzgardır sevgin yanımda esen
Anılar tazelenir uzaklarda
Dillere düşen destansı güzelliğin
Oysa sesin ve ay kadar yakın olan gözlerin

Yabancı gelir bana sensiz
Her gün yürüdüğüm bu yollar
Esrarlı bir ışık verir yanık gözlerin
Üşüyorum özlem dolu bu kış gecesinde
Sevgini arar durur umutlarım
Ardına kadar açık kış gecelerim

Donmuş buz kalıbı gibi sevdalar
İçimde bir sızıdır yokluğun
Bu gri kış gecelerimde
Akar gözlerimden hasretin

Damlar kıyısın kirpiklerimin suskun
Tutsam ellerini istemeden
Bitmeyen özlemin kavurur içimi
Sadece sevgiyi ararım gül bahçelerinde
Duygular demlenir sessizliğimde
Beklemekten usandım
Üşüyorum artık bu kış gecelerinde

Behçet Bük 2016// 695/28.1.2015