sen giderken kalakalmıştım öylece
ne esen rüzgarı,ne yüzüme yağan yağmuru
ne ıslanmış elbiselerimi hissetmiyordum
soğuk iliklerime kadar işlemişti ama içim yanıyordu
sen giderken yıkıldım ben
çöktüm dizlerimin üstüne bakakaldım ardından
hani sen gittin ya baltanem
toplamadım artık papatyaları
yazdığım şiirleri yollamıyorum sana
yazıp yazıp çöpe atıyorum
gittin ya sen baldamlası
yine salıncaklı cafeye gittim ben
iki orta kahve söyledim biri sana biri bana
yoktun sen karşımda resmini koydum masaya
ne güzel gülümsüyordun ordan
baktım resmine bir yudum daha aldım kahvemden
hani o çok sevdiğin badem şekerleri vardı ya,
yiyemedim ben gülüm sen yoksun ya
fal kapattım kendime hadı dedim resmine;
bi fal bak bana.
sen gittin ya hani,yalnız yürüdüm sahilde
sahil bile kimsesizdi sen gittin diye
hani o ilk kavgamızın olduğu bank vardı ya
o banka oturdum saatlerce
keşke dedim ,bu banktaki kavgamızı etsek yine
hani sen gittin ya bitanem
ben artık sevmiyorum papatyaları
sen gittin ya tadı yok artık bu şehrin
hani sen gittin ya benden
ben bile fazlayım bu şehirde
hani sen gittin ya artık o çukulatalar bile tatsız bana
kahveler acı damla sakızı bile tat vermiyor artık
hani sen gittin ya sanki heryer karanlık
sanki heryer ıssız sessiz sedasız
hani sen gittin ya
beklemiyorum caddede işten çıkışlarını
köşeyi dönünce elini tutmak için elimi çıkarmıyorum cebimden artık
yumruklarımı sıkıyorum cebimde
yalnız yürüyorum o sokaklarda ben
hani se gittin ya bitanesi
sabaha çıkmam belki bu gece
ama şehir bilir ki
BU İMKANSIZ AŞKLARIN HİKAYESİ.....