Yazığım şiirlerim kadar yalnızım demişmiydim sana
Yüreğimin nasıl boğulduğunu da harflerin arasında.
Nasıl korktuğumu anlatmışmıydım
Hani satır sonuna konulan noktalar gibi
Yada ayırır ya hani virgül kelimeleri bir birinden
Diyorum ki.!
Gecenin koynunda altım taş üzerim gökyüzü
Öylesi sereserpe sığınsam mı ki.? bir köşe başına
Yada gün doğumuna mı sarılsam
Ellerimde kelepçe yürekte pranga kapalı gözlerimle
Yazdığım şiirler kadar öksüz ve yetim kalmışlığımı
Anlatmışmıydım sana bir akşam üstü martıları izlerken
Elimdeki son simidi lokma lokma paylaşırken
Altı şiir üstü gök mavimi gri mi belli belirsiz
Paragraflar ana cadde satırlar dar sokak
Yunus balığımı gördüm diyordu balıkçı avaz avaz
Düşerken denize yüzünde bir tebessüm
Ağlara takılan turnaları gördüm düşümde
Akrep akrep kuyrukları vardı saçları sivrimi sivri
Simsiyah dişlerini gördüm dedi leyleklerin
Türkülere katık şarkılara ahenk dağlarıda
Kar düşmüş saçlarına damların
Kırık dökük kiremitler sol yanım
Bir tebessüm belirsin kirpiklerimde ansız ve zamansız
Şiir baksın yine gözlerin diyorum öylesi masum öylesi yalansız
Ne güzel şiirsin sen saçların rüzgar gülüşün laciver bir okyanus
Dalıp gidesim var hayallerimde kulaç atmadan boğulsam
Ah ne güzel olurdu dağ başında bir kardelen
Cam kenarında kızıl gül saksı da karanfil...Ufuk çizgisi (OTY)